4915 Kara Avcılığı Kanunu		11.07.2003 25165
	Kabul Tarihi	01.07.2003

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Orman Bakanlığınca hazırlanan ve Başkanlığınıza arzı Bakanlar Kurulunca 18.12.1992 tarihinde kararlaştırılan “Kara Avcılığı Kanunu Tasarısı” ile gerekçesi ilişikte gönderilmiştir.

Gereğini arz ederim.

Süleyman Demirel
Başbakan

3167 sayılı Kara Avcılığı Kanunu 1937 yılında yürürlüğe girmiştir. 50 yıl evvelki duruma ve ihtiyaçlara göre tedvin edilmiş olan Kanun, zamanla eskimiş, av ve yaban hayvanlarının tahribini önlemekte yeterince müessir olamamıştır. Dolayısıyla avcılar gereği gibi kontrol altına alınamamış, cezalar kâfi derecede caydırıcı olamamış ve böylece avcılık sporu ve av turizmi gelişememiştir.

Devamlı olarak azalan av kaynakları yanında, avcı sayısındaki artış, ulaşım kolaylıkları, avcılıkta kullanılan araç ve gereçlerin gittikçe gelişmesi, av hayvanlarının hızlı bir şekilde azalmasına sebep olmaktadır.

Diğer ülkelerde olduğu gibi, yurdumuzda da tarım alanlarının ve tarım ilaçları kullanımının artması, sürekli olarak yaban hayatının ve tabiî yaşama ortamlarının aleyhine olmakta, tabiî dengenin bozulmasına yol açmaktadır.Av ve yaban hayvanlarından bazı türler yok olmuştur. Bazı türler ise yok olma tehlikesi içindedir.

Milletlerarası sözleşmelerle, nesli tehlikede olan türlerin korunması, koruma alanları ayrılması ve benzeri çalışmalar bütün dünyada yapılmaktadır. Ülkemiz de bu sözleşmelerden bazılarını imzalamış, uygulanmasını ve diğer tedbirleri yerine getirmeyi taahhüt etmiş bulunmaktadır.

Gerekli tedbirler alındığı takdirde çok dinamik bir tabiî kaynak olan av ve yaban hayvanlarımız, çok kısa zamanda ekonomide önemli bir yere de sahip olabilecektir. İhtiyaç duyulan tedbirlerin alınmasının mevcut Kanunda yapılacak ek ve değişikliklerle mümkün olamayacağı değerlendirildiğinden, Avcılık Kanununun bütünüyle yeniden tedvin edilmesi gerekmektedir.

Bu ihtiyaç dikkate alınarak, av ve yaban hayatı kaynaklarını korumak, geliştirmek, ekonomiye faydalı hale getirmek, avcılığı ve av turizmini düzenlemek, av kaynaklarından faydalanan avcıları organize etmek, eğitmek ve avcılıkla ilgili esasları düzenlemek üzere bu Kanun Tasarısı hazırlanmıştır.

Madde 0001:

Kanunun amacı belirtilmektedir.

Madde 0002:

Tanımlar ve kısaltmalar maddesidir.

Madde 0003:

Her yıl değişen şartlara göre avcılığı düzenlemek ve av kaynaklarının korunup geliştirilmesini karara bağlamakla görevli ve yetkili olan Merkez Av Komisyonunun oluşumu ve çalışma usulü düzenlenmektedir. Bu maddeye göre, MerkezAv Komisyonu kesin ve bağlayıcı kararlar alacaktır.

Madde 0004:

Madde ile, yaban hayvanlarından, bilimsel değeri olan veya nesilleri tehlikeye düşen ve hayatlarının tamamını veya bir kısmını karada geçirenlerin tespit edilip, gerektiğinde bütün yurtta veya bazı bölgelerde koruma altına alınmaları, barınma ve üreme sahalarının korunması amaçlanmaktadır.

Av ve yaban hayvanlarından bazıları fazla artarsa tarıma, hayvancılığa ve ormancılığa zarar vermektedir. Böyle durumlarda, bu hayvanlarla mücadele edilmesi imkânı da bu madde ile sağlanmaktadır.

Madde 0005:

Av hayvanlarının üreme zamanında mutlak korunmaları gerekir.Avlanma zamanlarını boynuz atma, tüy değiştirme, göç gibi faktörler sınırlandırmaktadır.Av hayvanlarının yoğunluğu, çoğalma hızı ve benzer faktörler de avlanma sürelerinin belirlenmesi ve kısıtlanmasında göz önünde tutulur. Bu sebeple av sürelerini belirlemeye, daraltmaya veya avlanmaları belirli bir süre yasaklamaya Merkez Av Komisyonu yetkili kılınmaktadır.

Ayrıca, özel avlaklar ile örnek avlaklarda avlanma esaslarının Bakanlıkça tespit edilmesi öngörülmektedir.

Madde 0006:

Av hayvanlarının tabiattaki dengesinin korunması için, belli esaslara uyularak av yapılması gerektiğinden, av silah ve tüfekleri ile av için eğitilmiş hayvanların kullanılması esaslarının Bakanlıkça tespit edilmesi hükme bağlanmaktadır.

Madde 0007:

Av amenajmanı uygulaması ve uygulamada lüzumlu saha ve tesislerin kuruluş esasları belirtilmektedir.

Madde 0008:

Avlaklarda günün şartlarına göre avlanma ücretlerinin her yıl Orman Bakanlığınca tespit ve Millî Parklar ve Av-Yaban Hayatı Genel Müdürlüğünce tahsil edilmesi esası getirilmektedir.

Ayrıca, av hayvanlarının avlanmasında kullanılan silahlar ile av malzemelerinin satışında, satış ücretinin % 2’sinin Döner Sermaye İşletmesine kesilmesi öngörülmektedir.

Madde 0009:

Tabiî dengenin korunması maksadıyla görevlilerce yapılacak hizmet içi avlanmalar normal avlanmaların dışında mütalaa edilerek belli esaslara bağlanmaktadır. Ayrıca, yabancı devlet temsilcileri ve Devlet misafirleri için avlanma ücreti ve avlanma izin ücreti konusunda mütekabiliyet esaslarına uygun olarak kolaylıklar sağlanabilmesi öngörülmektedir.

Madde 0010:

Avcılık işlerinin düzenli bir şekilde yürütülmesi, av hayvanlarının korunması ve bakımı av üretme istasyonları, av koruma ve geliştirme sahaları ile yaban hayatı koruma sahalarının kurulması, avcılığın ve av turizminin geliştirilmesi için yapılacak masrafların Döner Sermaye İşletmesinin gelirleriyle karşılanması amaçlanmaktadır. Bunun yanısıra, bu sahaların tefrikinin ne şekilde yapılacağı açıklanmaktadır.

Madde 0011:

Av amenajman planlarına dayalı olarak düzenli avcılık ve av işletmeciliği, ancak sınırları, büyüklüğü ve mülkiyeti belirli avlaklarda uygulanabileceğinden, avlakların kuruluş ve sınırlandırma esaslarının Bakanlıkça tespit edilmesi öngörülmekte; ayrıca avlakların işletme, denetim ve yönetimlerine bu madde ile açıklık getirilmektedir.

Bunun yanısıra, Devlet avlaklarının özel avlak olarak kiraya verilmesinde, kira ücretinin % 20’sinin Döner Sermaye İşletmesine gelir kaydedileceği hükme bağlanmaktadır.

Madde 0012:

Avlanmanın yasaklandığı, izne bağlandığı ve serbest olduğu yerler madde metninde sayılmaktadır.

Madde 0013:

Avcılık belgelerinin tür ve çeşitleri ile verilme esasları bu maddede belirlenmektedir.

Madde 0014:

Av kaynaklarından faydalanan avcıların, av hayvanlarının korunması ve geliştirilmesine de yardımcı olması, avlanma izin ücretleri ile mümkün hale getirilmektedir.

Madde 0015:

Bu madde, yurdumuza avlanmak üzere gelen yabancı avcıların avlanma iş ve işlemlerinin sistemli ve kontrollu yapılmasını düzenlemektedir.

Ayrıca turist avcı getirecek seyahat acentelerinin Orman Bakanlığından “Av Turizmi İzin Belgesi” almaları şartı getirilmektedir.

Avlanacak av hayvanı cinsleri ve avlanma ücretlerinin tespiti ise Millî Parklar ve Av-Yaban Hayatı Genel Müdürlüğünün yetkisine bırakılmaktadır.

Madde 0016:

Bu madde ile, yabancı avcıların yurdumuza gelirken getirebilecekleri silah ve mermiler belirlenmektedir.

Madde 0017:

Yabancı avcılara, avladıkları av hayvanlarının post, boynuz gibi parçaları ile etlerini yurt dışına çıkarma hakkı verilmektedir.

Madde 0018:

Bu madde ile, av hayvanlarının ticaret esaslarının, envanter ve amenajman neticelerine göre Orman Bakanlığınca belirleneceği hükme bağlanmaktadır.

Madde 0019:

Özel çiftliklerde yetiştirilen yaban hayvanlarının ergin, yavru ve yumurtalarının satımı ve naklinin belli esaslara bağlanması amaçlanmaktadır.

Madde 0020:

Koruma ve suçların takibi hizmetlerinin yürütülmesinde Genel Müdürlük görevlendirilmektedir.Orman teşkilâtına, kır bekçileri ve köy bekçilerinin de yardımcı olmaları öngörülmektedir.

Madde 0021:

Koruma altına alınan av hayvanlarını avlayanlar ile avlanma sürelerine uymayanlar ve yasak usullerle avlananlara verilecek ceza belirlenmektedir.

Madde 0022:

Avlanma esas ve usullerine uymayanlara verilecek ceza belirtilmektedir.

Madde 0023:

Sahipli arazilerde belirli esaslar çerçevesinde kurulacak olan özel avlakları, işletme esaslarına aykırı işletenlere verilecek ceza belirtilmekte olup, bu suretle özel avlakların belirli bir disiplin altında işletilmesi amaçlanmaktadır.

Madde 0024:

İzne tâbi avlaklarda izinsiz avlananlar ile avlanmanın yasaklandığı yerlerde avlananlara verilecek ceza belirtilmektedir.

Madde 0025:

Avcılık belgesi ve avlanma izni olmadan avlananlara verilecek ceza belirtilmektedir.

Madde 0026:

Seyahat acenteleri ve yabancı turist avcılarla ilgili ceza maddesidir.

Madde 0027:

Av hayvanlarının ticareti esasları ve özel üretme çiftlikleri ile ilgili esaslara uymayanlara verilecek ceza belirtilmektedir. Böylece, uygulamada düzensiz ve bilinçsiz olarak yapılan av hayvanları ticaretinin kontrol altına alınması amaçlanmaktadır.

Madde 0028:

Avlanırken yanlarında avcılık belgesi ve avlanma izni olmayanlara verilecek ceza belirtilmektedir.

Madde 0029:

Bu Kanun kapsamındaki suçlarda kullanılan ve müsadere edilecek av silah ve gereçleri ile av hayvanlarının ne şekilde değerlendirileceği belirtilmekte ve tazminata ilişkin düzenleme yapılmaktadır.

Madde 0030:

Suçların tekrarında, verilecek idarî para cezasının bir misli fazlasıyla alınacağı belirtilmektedir.Ayrıca 21 ve 22 nci maddelerde yazılı suçların tekrarı halinde uygulanacak müeyyideler düzenlenmektedir.

Madde 0031:

İdarî para cezalarının tahakkuku, tebliği, bu cezalara itiraz ve bunların tahsili ile ilgili maddedir.

Madde 0032:

Bu Kanunda öngörülen suçlara ilişkin davaların hangi mahkemede görüleceği belirtilmektedir.

Madde 0033:

Bu Kanunun yürütülmesi ile ilgili olarak çıkarılacak yönetmelikle ilgilidir.

Madde 0034:

Çeşitli kanunlarla 3167 sayılı Kanuna yapılan atıfların, bu Kanun hükümlerine yapılmış sayılacağı belirtilmektedir.

Madde 0035:

Yürürlükten kaldırılan ve değiştirilen hükümlerle ilgili maddedir.

Geçici Madde 0001:

Av tezkeresi olan avcıların müktesep haklarının korunması ile ilgilidir.

Geçici Madde 0002:

Bu Kanunun yürürlüğe gireceği tarihten, Merkez Av Komisyonunun ilk toplantısına kadar, avlanma süreleri, avlanma limitleri gibi hususlarda Merkez Av Komisyonu tarafından belirlenecek esaslarda bir boşluk doğacaktır. Buna engel olmak amacıyla, 3167 sayılı Kara Avcılığı Kanununa göre toplanan son MerkezAv Komisyonu kararının geçerli sayılması öngörülmektedir.

Madde 0036:

Yürürlük maddesidir.

Madde 0037:

Yürütme maddesidir.

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığınca 19.12.2002 tarihinde Tali Komisyon olarak Komisyonumuza havale edilen 1/286 Esas Numaralı “Kara Avcılığı Kanunu Tasarısı”, Komisyonumuzun, 25.12.2002 tarihli 2 nci toplantısında, Çevre Bakanı Sayın İmdat Sütlüoğlu ile Orman Bakanlığı, Çevre Bakanlığı, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı ve Maliye Bakanlığı temsilcilerinin de katılımıyla görüşülmüştür.

Tasarı, av ve yaban hayatı kaynaklarını korumayı, av yaban hayvanlarının tahribini önlemeyi, nesli tehlikede olan türleri koruma altına almayı, avcılığı ve av turizmini düzenlemeyi, av kaynaklarından faydalanan avcıları organize etmeyi ve avcılıkla ilgili esasları düzenlemeyi amaçlamaktadır.

Komisyonumuz, Tasarıyı, İçtüzüğün 23 üncü maddesi uyarınca tali komisyon olarak görevlendirilmesi nedeniyle, çevreyi ilgilendiren yönü ile tümü üzerinden görüşmüş ve metin oluşturmayarak, esas komisyon olan Tarım, Orman ve Köyişleri Komisyonuna Tasarı ile ilgili olarak aşağıdaki değişikliklerin yapılması konusunda görüş bildirilmesi kararını almıştır.

1. Tasarının 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında, Merkez Av Komisyonunun kimlerden teşekkül edeceği düzenlenmiştir. Komisyonumuz bu fıkradaki “ilgili kurum ve kuruluşlar” ibaresini muğlak bularak, Çevre Bakanlığının da Merkez Av Komisyonunda temsil edilmesinin kesin olarak hükme bağlanmasını uygun bulmuş ve 3 üncü maddenin birinci fıkrasında “Çevre Bakanlığı” ibaresinin açık olarak yer almasını benimsemiştir.

2. Komisyonumuz, Tasarının 3 üncü maddesinde yer alan Merkez Av Komisyonu ile ilgili düzenlemede, anılan Komisyonun denetlenmesiyle ilgili hüküm bulunmamasını bir eksiklik olarak görmüş ve esas komisyonda yapılacak düzenlemede bu eksikliğin giderilmesinin ve Merkez Av Komisyonunu denetleyecek bir mekanizmanın Tasarıda yer almasının uygun olacağını kararlaştırmıştır.

3. Komisyonumuz, Tasarının 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan ve “gerektiğinde ilgili kuruluşların görüşleri alınarak...” ibaresindeki “gerektiğinde” kelimesinin madde metninden çıkartılarak, bu ibarenin “Çevre Bakanlığının ve ilgili kuruluşların görüşleri alınarak...” şeklinde yeniden düzenlenmesinin uygun olacağını değerlendirmiştir.

4. Tasarının 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde yer alan “...men edilen usullerle avlanma esasları Bakanlıkça tespit edilir.” ibaresinin, “...men edilen usullerle avlanma esasları, Tarım ve Köyişleri Bakanlığının görüşü alınarak Bakanlıkça tespit edilir.” şeklinde düzenlenmesinin uygun olacağı kararlaştırılmıştır.

5. Tasarının 4 üncü maddesinin ikinci fıkrası, av ve yaban hayvanlarının beslenmesine, barınmasına, üremesine ve korunmasına imkân veren tabiî yaşama ortamlarından sulak sahalar ve bataklıkların kurutulmasının Orman Bakanlığının iznine tâbi olacağını hükme bağlamıştır. Komisyonumuz, bu iznin, Orman Bakanlığının yanında, Çevre Bakanlığından da alınması gerektiği görüşüne varmış ve fıkranın “...Orman ve Çevre Bakanlığından izin alınmadan kurutulamaz” şeklinde düzenlenmesinin uygun olacağına karar vermiştir.

6. Komisyonumuz, Tasarının 21-28 inci maddelerinde düzenlenen para cezalarının, günün koşullarına göre yeniden düzenlenmesinin de caydırıcılık açısından uygun olacağı kararına varmıştır.

7. Komisyonumuz, Tasarının 2 nci maddesindeki tanımlar kısmında, “yabanî hayvan ile memeli hayvan” tanımlarının da yer almasının uygun olacağını benimsemiştir.

Komisyonumuz, İçtüzüğümüzün 52 nci maddesi uyarınca, Tasarının bu alanda önemli bir eksikliği gidereceği gerekçesiyle, bir an önce yasalaşmasını önermeyi kararlaştırmıştır.

Raporumuz, havalesi gereği esas komisyon olan Tarım, Orman ve Köyişleri Komisyonuna gönderilmek üzere, Yüksek Başkanlığa saygı ile arz olunur.

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Kara Avcılığı Kanun Tasarısı ilk olarak Komisyonumuzun 16.1.2003 tarihli toplantısında görüşülmüş ve konu ile ilgili olarak Diyarbakır Milletvekili Mehmet Mehdi Eker, Antalya Milletvekili Nail Kamacı, Aydın Milletvekili Ahmet Ertürk, Mersin Milletvekili Şefik Zengin, Ordu Milletvekili Cemal Uysal ve Van Milletvekili Maliki Ejder Arvas’tan oluşan bir alt komisyon kurulmasını kararlaştırmıştır.

Alt komisyon çalışmalarını müteakip, Orman, İçişleri, Çevre ve Adalet bakanlıkları temsilcilerinin de katıldığı 20.2.2003 tarihli komisyon toplantımızda kanun tasarısı metni görüşülmüş, yapılan müzakereler sonucunda aşağıdaki nedenlerle Kanun Tasarısı yeniden düzenlenmiştir.

Genel hatları ile yapılan bu düzenlemelerle;

• Kanun tasarısı, T.C. Anayasası ve Türk Medeni Kanunu ile Avrupa Birliği müktesebatına uyumlu hale getirilmiştir.

  Bu çerçevede;

• Av ve yaban hayatına ilgili kamu kurum ve kuruluşların, gerçek ve tüzel kişilerin, yerel yönetimlerin katılımının sağlanmasına yönelik yeni düzenlemeler getirilmiştir.

• Av ve yaban hayatında sürdürülebilirliği sağlamak amacıyla kamu ve özel hukuk tüzel kişileri arasında koordinasyon sağlanmıştır.

• Av ve yaban hayatı ile ilgili tanımların kapsamı genişletilerek güncelleştirilmiştir.

• Av ve yaban hayatı yönetiminde önemli bir organ olan Merkez Av Komisyonu ile il ve ilçe av komisyonlarının teşekkül tarzı katılımcı bir yaklaşımla yeniden düzenlenmiştir.

• Yaban hayatının insan müdahalesi olmadığı doğal ortamlarda süregelen bir hayatın olması, yaban hayatında bitkiler ve hayvanların gerek kendi içlerinde, gerekse birbirleri ile bir sistem, bir denge içinde yaşaması, bu dengenin bilinçli müdahale olmadığı takdirde bozulması nedeniyle yeni düzenlemeler getirilmiştir.

• Av hayvanlarının avlanma süreleri ile av hayvanlarını tespit etmeye, gerektiğinde bazı türlerin avını ve avlaklarda avlanmayı belli bir süre yasaklamaya, av yasağına ilişkin esas ve usulleri tespit etmeye ve uygulamada gerekli tedbirleri almaya yetkili merci belirlenmiştir.

• Avlanmanın, avcılık belgesi ve avlanma izin almak ve üçüncü şahıslara karşı mali sorumluluk sigortası yaptırmak şartıyla avlanma planlarına ve Merkez Av Komisyonu kararlarına göre yapılabilmesi esası getirilmiştir.

• Av hayatının kamu malı olması, bundan yararlananların yararlandıkları ölçüde bu hayatın devamı için mali katkıda bulunmaları zorunlu hale getirilmiştir.

• Sürdürülebilir av ve yaban hayatında doğal dengenin korunması amacıyla bilimsel yönden zararlı görülen hayvanların avcılar veya görevlilerce avlanmasına yönelik hükümler getirilmiştir.

• Yabancı devletlerin diplomatik pasaport taşıyan temsilcilerinin avlanmasında mütekabiliyet esası getirilmiştir.

• Avcılığın, çok hassas bir dengeye sahip yaban hayatına müdahale eylemi olması nedeniyle avcıların ehliyetli kişilerden olmasına, ayrıca belli şartları taşıyan ve avlanmak için başvuran kişilere verilen avcılık belgesinin tür ve çeşitleri ile verilme usul ve esasları ile kimlere verileceğine, iş ve işlemlerin hangi kurum tarafından yürütüleceğine ilişkin yeni düzenlemeler getirilmiştir.

• Tüm gelişmiş ülkelerde avlanma, “yararlanan katkı sağlar” ilkesi çerçevesinde belirli bir ücret ödenerek yıllık avlanma izni ile yapılabilmektedir. Bu anlamda avlanma izin ücreti, avlanma maksadı ile yaban hayatına çıkmanın bedeli olarak kabul edilmektedir. Bu nedenle avlanma izni ücretinin hayvan gruplarına ve il, bölge veya ülke genelinde yapılmasına göre belirlenmesine, özel avlaklardaki avlanma izin ücretinden döner sermayeye pay aktarılmasına yönelik düzenlemeler yapılmıştır.

• Sürdürülebilir av ve yaban hayatı için avcılığın kontrolü ve denetiminin sağlıklı bir şekilde yapılabilmesi amacıyla fahri av müfettişliği ihdas edilmiştir.

• Kanun tasarısının ilk olarak 1993 yılında TBMM’ne sevk edilmesi nedeniyle uygulanabilirliği kalmayan cezai müeyyideler günümüz şartlarına uygun hale getirilmiştir.

• Kanun tasarısının maddelerinin içeriği üzerinde yapılan değişikliklere paralel olarak Tasarının kısım, bölüm ve madde başlıkları yeniden düzenlenmiştir.

Raporumuz, gereği yapılmak üzere Yüksek Başkanlığa saygı ile sunulur.

Kara Avcılığı Kanun Tasarısının 3 üncü maddesinin 1 inci ve 5 inci fıkrası, 14 üncü maddesinin 4 üncü fıkrasına muhalefet ediyorum.

Madde 3.-

Birinci fıkra

Merkezde, Bakanın veya Müsteşarın başkanlığında, Bakanlık ve Genel Müdürlük merkez teşkilâtı ilgili birimlerinden iki, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı bir, Çevre Bakanlığı bir, Orman Genel Müdürlüğü bir, Jandarma Genel Komutanlığı bir, Orman fakültelerinden ve avlak (özel) işletmecilerinden birer, avcı kuruluşlarından dokuz, gönüllü kuruluşlardan dört olmak üzere toplam 23 üyeden teşekkül eden Merkez Av Komisyonu kurulur.

Beşinci fıkra

Merkez Av Komisyonu ile il ve ilçe av komisyonlarının görev, yetki ve sorumlulukları ile avcı üyelerinin seçimi ve diğer üyelerin belirlenmesi, çalışma usulleri karar alınması, kararların yayın ve yayım esasları Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir. İl Av Komisyonu, Vali veya Vali yardımcısı başkanlığında bir, Bakanlık teşkilâtından bir, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı bir, Çevre Bakanlığı bir, Millî Eğitim Müdürlüğü bir, Jandarma Genel Komutanlığı bir, gönüllü kuruluşlardan üç, avcı kuruluşlarından üç, Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünde bir olmak üzere toplam 13 üyeden teşekkül eden İl Av Komisyonu kurulur.

Merkez Av Komisyonu Kara Avcılığı Kanunu çerçevesinde avlanmaya ilişkin kararları alacak önemli bir organdır. Bu organın oluşumunda ilgili tarafların dengeli şekilde temsili katılımcılığın en önemli göstergelerinden birisidir. Bu nedenle avcı kuruluşlarının ülkemizdeki coğrafî bölge esas alınarak 9 üye ile temsil edilmesi ve gönüllü kuruluşların temsildeki payı artırılması ile dengeli bir temsilin sağlanması hedeflenmiştir. Ayrıca komisyonun daha hızlı çalışabilmesi için toplam üye sayısının azaltılması hedeflenmiştir. Merkez Av Komisyonuna katılacak olan avcı üyelerin avcı kuruluşlarınca belirlenen adaylar arasından seçimle gelmesi hedeflenmiştir.

Madde 14.-

Dördüncü fıkra

Özel avlaklarda üretilip salınan türlerin avlanması için gerekli izin, avlak sahibi veya işletenlerce verilir.

Ülkemizde özel avlak işletmeciliği bu zamana kadar gelişememiştir. Özel avlak işletmeciliğinin önünde ciddi engellerin olduğu anlaşılmaktadır. Yasa tasarısı ile özel avlak gelirlerinin % 10’unun Bakanlık Döner Sermayesine alınması ayrıca gelişmeyi engelleyici bir unsur olacaktır. Bu nedenle % 10 payın kaldırılması yerinde olacaktır. Bu düzenleme ile özel avlakların teşvik edilmesi ve yaban hayatının iyi durumda olmadığı günümüzde önümüzdeki ilk 5 yıl için özellikle tırnaklı av hayvanlarının üzerindeki baskıyı azaltmak amacı ile avcılığı özel avlaklarda kuş avcılığına yönlendirmek hedeflenmiştir.

Nail Kamacı

Antalya Milletvekili
Tarım, Orman ve Köyişleri Komisyonu Üyesi

Kanunun, 2 nci Madde ile düzenlenen,

Avcılarımızın çok büyük kısmı kırsal kesimde veya köyde oturmaktadır. 2002-2003 Av Dönemi:

Merkez Av Komisyonu (MAK) Kararının 33 üncü maddesine göre bu av dönemi için tespit edilen avlanma bedeli.

1. Avcı derneğine üye olanlar; 30 000 000 TL

2. Avcı derneğine üye olmayanlar 60 000 000 TL tutarındadır.

Kırsal kesimde oturan insanlarımız değil bu parayı ödemek çocukları için aylık okul taşıma ücretini bile ödeyemeyecek durumdadır. Kırsalda oturan bir avcı için bu bedel çok yüksek olup, ayrıca malî mesuliyet sigorta bedeli de çok yüksek olacağından yılda bir kez bile ava çıkacak olan vatandaşın ve DİE’nin resmî rakamlarıyla ülke nüfusunun % 40’ına yakın kısmının açlık sınırında olduğu halde bir adet av hayvanı vurabilecek vatandaş için oluşacak parasal rakam gerçekten yüksektir ve eşitsizliktir. Avcılığı zevk için yapanlarla beslenme amacıyla yapanlar ayırt edilmelidir. Burada alınacak olan ücret profesyonel avcılık yapan, başka il ve ilçelerde oturan avcıları kapsamalıdır. Kendi köy ve ilçelerinde oturanlar bu maddelerin dışında bırakılmalıdır. Bu kanun tasarısıyla malî mesuliyet sigortasının yanında tarım alanlarının gördüğü zararla ilgili olarak sigorta ettirme zorunluluğu getirilmemektedir.

25 inci fıkrası avlanma zamanında da özellikte tarımsal alanlarda aşırı tahribat yaparak çiftçiyi mağdur eden yaban domuzlarını ve diğer zararlıları kapsamamaktadır. Bu tür zararlılar geceleri beslenmektedir.

28 inci Madde: başlangıçta itiraz ettiğim gerekçelerle bu maddeye de karşıyım. Profesyonel avcılarda uygulanmalı.

29 uncu fıkrası: başlangıçta itiraz ettiğim gerekçelerle bu maddeye de karşıyım. Profesyonel avcılarda uygulanmalı.

4 üncü Madde ile,

Bu maddeyle “Doğal Yaşama Ortamları Kasten Zehirlenemez” ibaresi eklenmelidir. Özellikle Ege, Marmara ve Akdeniz bölgesinde gerek zeytin tarımı gerekse diğer tarımsal alanlarında çıkan bitkisel salgın hastalıklarda ziraî mücadele ilaçları kullanılmaktadır. Bu alanlarda yaban hayatın doğal ortamlarıdır. Bu alanlarda kullanılan ziraî mücadele ilaçları tarım il ilçe müdürlüklerindeki görevli elemanlarca önerilen ilaçlardır. Bunların da bir kısmı zehirleyicidir.

İkinci Bölüm

5 inci maddeyle tamamen Bakanlığı ve Merkez Av Komisyonu yetkili kılınmakta. Bakanlığa ve Merkez Av Komisyonu Üyelerine bir yaptırım getirmemekte, avcı ve doğa kuruluşlarından görüş alınmamaktadır.

6 ncı Madde,

2 nci paragrafta gümelerde avlanılamaz, gümelerin kurulması yasaktır. Denmektedir. Güme avcılığın temel unsurlarından biri olup, tuzakla uzaktan yakından ilgisi yoktur.

7 nci Maddeyle,

Avlanma ücretlerine profesyonel avcı ibaresi konmalı ikamet ettiği köy, ilçe sınırlarında avlananlar için bu şart aranmaz ibaresi eklenmelidir.

2 nci paragrafta % 5’i Döner Sermaye İşletmesine Katılım payı ve 3 üncü paragrafta harçlarının % 30’u Döner Sermaye İşletmesine yatırılır.

Yukarıda bahsedilen ve Kanun maddesiyle getirilmek istenen oranlar av sanayiini çökerteceği gibi malî açıdan da bütçenin genel prensibine aykırıdır. Bir diğer hususta av malzemeleri ticareti ile uğraşanlara ayın sonunda bir kurumuna gitme ve bürokrasiyle boğuşma külfeti getirecektir.

10 uncu Madde ile,

Alınan ücretlerden yaban hayvanlarının hastalıkları ile mücadele edilmesinde kullanılacağı belirtilmektedir. Bu da bütçenin genellik ilkesine aykırı olduğu gibi salgın hayvan hastalıklarıyla mücadele 3285 sayılı Yasa Tarım ve Köyişleri Bakanlığının yetkisi alanında olması gerekir.

Özellikle 2000’de başlayan önce İzmir Ödemiş, Tire daha sonra Aydın İline ve en sonda Muğla İline sıçrayan ve yabanî hayvanlardan geçtiği tespit edilen kuduz hastalığıyla ilgili olarak Orman Bakanlığının hiçbir çalışması mevcut değildir.

11 inci Madde,

1 inci paragrafta “Diğer Avlaklar ise Genel Müdürlükçe yönetilir, işletilir veya işlettirilir” ibaresinde işlettirilir kısmı özelleştirmeyi ve böylece yaban hayatın özelleştirileceği çağrışım yapmaktadır. Bu da yaban hayatın korunmasını değil yok edilmesini teşvik edici bir unsurdur.

2 nci paragrafta özel avlaklar dışındaki avlakların işletilmesi köy tüzel kişilikleri denmekte belde ve belediyeleri kapsamamaktadır. Bu kısma belde ve belediyelerin ibarelerin eklenmesinin uygun olacağını düşünüyorum.

13 üncü Madde,

1 inci paragrafta her yıl vize edilir. İbaresi 5 yılda bir olmalı diye değiştirilmelidir. Böylece bürokratik işlemler azaltılacaktır.

2 nci paragrafta gerekli avcılık belgesi almak zorundadır. Yerine “Profesyonel avcılık belgesi almak zorundadır ibaresi gelmelidir.”

14 üncü Madde, ile avlanma izin ücretlerinin tahsili ve Döner Sermaye İşletmesine yatırılması ile ilgili esaslar Bakanlıkça tespit edilir.

1 inci paragrafa profesyonel avcılık belgesi avcılar ibaresi getirilmelidir.

2 nci fıkradaki malî mesuliyet sigortası amatör avcıya külfet getirecektir. Aynı zamanda yaban hayattan tarım arazilerinin göreceği zararla ilgili olarak, sigortada getirmemektedir.

Yine 3 üncü fıkradaki ve 4 üncü fıkradaki parasal konular malî açıdan bütçenin genellik prensibine aykırıdır.

21 inci Maddenin, 2 nci fıkrasında “Ortamı zehirleyenlere” yerine “Ortamı kasteden zehirleyenler” olarak eklenmesinin daha uygun olacağı kanısındayım.

24 üncü Maddesi ile,

3 üncü fıkradaki cezaların ise çok yüksek olduğu kanaatindeyim. 5 inci fıkradaki malî mesuliyet sigortasından profesyonel avcılar için uygulanmalı.

28 inci Maddesi ile, avdan men için zehirleyerek öldürülenlere, ışıkla, sesle, manyetik dalgayla avlananlar ile Merkez Av Komisyonu kararı ile belirtilen sayının üzerinde avlananlar yine Merkez Av Komisyonu kararında belirtilen ve nesli tükenmekte olan av hayvanlarını öldürenlere para cezaları saklı kalmak şartıyla, avdan men cezası verilmelidir. Bunun dışında kalanlara avdan men cezası verilmemelidir.

Kara avcılığı kanun tasarısının tanımları kapsayan 2 nci maddenin bazı fıkralarıyla, 4 üncü maddenin 4 üncü fıkrasına, 5 inci maddeye, 6 ncı maddenin 2 nci fıkrasının son cümlesine, 8 inci maddenin 2 nci ve 3 üncü fıkrasına, 10 uncu maddeye, 11 inci maddenin 1 inci fıkrasına ve 3 üncü fıkrasına, 13 üncü maddenin 1 inci fıkrasına, 14 üncü maddenin 4 üncü fıkrasına, 21 inci maddenin 2 nci fıkrasına, 24 üncü maddenin 3 üncü ve 5 inci fıkrasına, 28 inci maddenin 1 inci fıkrasına muhalefet ediyorum.

24.02.2003
Fahrettin Üstün
Muğla