2709 Türkiye Cumhuriyeti Anayasası		09.11.1982 17863 (Mükerrer)
	Kabul Tarihi	18.10.1982

2709 Türkiye Cumhuriyeti Anayasası

ÜÇÜNCÜ KISIM
Cumhuriyetin Temel Organları

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yargı

I. Genel hükümler

F - Devlet Güvenlik Mahkemeleri

Madde 0143:

(22.03.2004 tarih ve 25469 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 5170 sayılı Kanunun 9 uncu maddesiyle yürürlükten kaldırılmadan önceki şekli.) Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü, hür demokratik düzen ve nitelikleri Anayasada belirtilen Cumhuriyet aleyhine işlenen ve doğrudan doğruya Devletin iç ve dış güvenliğini ilgilendiren suçlara bakmakla görevli Devlet Güvenlik Mahkemeleri kurulur. (18.06.1999 tarih ve 4388 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle eklenen ve 18.06.1999 tarihinden geçerli olarak yürürlüğe giren cümle.) Ancak, sıkıyönetim ve savaş haline ilişkin hükümler saklıdır.

(18.06.1999 tarih ve 4388 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle değişen ve 18.06.1999 tarihinden geçerli olarak yürürlüğe giren şekli.) Devlet Güvenlik Mahkemesinde bir başkan, iki asıl ve bir yedek üye ile Cumhuriyet başsavcısı ve yeteri kadar Cumhuriyet savcısı bulunur.

(18.06.1999 tarih ve 4388 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle değişen ve 18.06.1999 tarihinden geçerli olarak yürürlüğe giren şekli.) Başkan, iki asıl ve bir yedek üye ile Cumhuriyet başsavcısı, birinci sınıfa ayrılmış hakim ve Cumhuriyet savcıları arasından; Cumhuriyet savcıları ise, diğer Cumhuriyet savcıları arasından Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca özel kanununda gösterilen usule göre dört yıl için atanırlar; süresi bitenler yeniden atanabilirler.

Devlet Güvenlik Mahkemeleri kararlarının temyiz mercii Yargıtaydır.

Devlet Güvenlik Mahkemelerinin işleyişi, görev ve yetkileri ve yargılama usulleri ile ilgili diğer hükümler, kanunda gösterilir.

(Son Fıkra: 18.06.1999 tarih ve 4388 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle ve 18.06.1999 tarihinden geçerli olarak yürürlükten kaldırılmıştır.)